Dawni Germanowie i Skandynawowie przypisywali poszczególnym znakom runicznym różne znaczenia. Używano do tego celu futharku starszego (24 runy), najdawniejszego z systemów runicznych. Aby wzmocnić oddziaływanie run, nie tylko rysowano bądź wycinano znaki, ale także intonowano odpowiednie głoski. Zasadą było, aby wibracje intonowanego dźwięku przenikały całe ciało. W ten sposób stworzono północnoeuropejski odpowiednik mantra-jogi
Do celów terapeutycznych znaków runicznych można używać na dwa sposoby. Jako przedmiotu medytacji, a ich odpowiedników dźwiękowych jako mantry, lub jako rezonatorów energii kosmicznych poprzez wycinanie znaków i układanie ich w pobliżu łóżka czy noszenie jako ozdoby. Można także je naśladować poprzez odpowiednie układy ciała (gimnastyka runiczna).

Eklezjastycznego Gnostyckiego Kościoła Katolickiego

autorstwa Sr. Tau Apirion i Fr. D.E.

Egzorcystą może być Kapłan, Kapłanka bądź Diakon. Jeśli jest to możliwe, opętany winien uczestniczyć w ceremonii.

Egzorcysta jest wyposażony w Stelę Objawienia, świecę, Księgę Prawa i dzwonek; kadzidło i puchar z wodą; flakonik z Olejkiem Abramelina, kartkę papieru i czerwone pióro; miecz. Można także wykorzystać kryształową kulę lub inne przedmioty wspierające astralną wizję. Jeśli rytuał ma się odbyć w Świątyni, wszystkie te przedmioty, za wyjątkiem pucharu winny być ustawione na Ołtarzu. W przeciwnym wypadku niech się znajdą na dowolnym stoliku ustawionym na Wschodzie.